Het weer is prima. 30 graden en geen wolkje aan de lucht.
Dat was gisteren lichtjes anders. Toen bleef de Tafelberg gans de dag in de
wolken hangen. Het ideale moment om de Tafelberg een bezoekje te brengen. We
checken de website en inderdaad, de kabelbaan is open. We boeken de tickets
online, zodat we niet te lang moeten staan aanschuiven. 240 Rand per persoon.
Het is niet echt goedkoop, alvast niet volgens Zuid-Afrikaanse normen (16€).
Maar het loont de moeite, weten onze gastheer en dame te vertellen. Het is iets
drukker dan gisteren, richting Kaapstad. Vijf jaar geleden waren hier amper
files. Vandaag sta je om de haverklap aan te schuiven, weet Danny ons te
vertellen. Steeds meer zwarten kunnen zich een auto veroorloven. Een teken van
economische vooruitgang, maar ook een kenmerk van moderne problemen.
Zuid-Afrika telt 53 miljoen inwoners. 9% daarvan is blank.
Ongeveer 75% is zwart. De rest is hetzij gemengd, hetzij Aziatisch van origine.
Er leeft een behoorlijk grote Indonesische en Indische gemeenschap hier. De
leeftijdsverwachting is amper 58 jaar. Daaraan merk je dat dit land nog altijd
kampt met grote armoede. We zien het ook duidelijk als we langs Khayelitsha, de grootste township van Kaapstad rijden. De blikken barakken en de
stikkende beken waar we kinderen zien inspringen om "te zwemmen" zijn
niet echt de meest hygiënische plekken om in te wonen. Aids is ook nog altijd
een heel groot probleem dat men maar niet onder controle krijgt. Gedurende (te)
lange tijd is het door de overheid genegeerd.
Danny zet ons af aan de ingang. Alles gaat vlot. Binnen de
vijf minuten zitten we in de kabelbaan. Met Zwitserse precisie (het zijn Zwitsers
die de kabelbaan hebben gebouwd) brengt de lift ons enkele honderden meter hoger.
De cabine draait 360 graden rond zijn as. Een leuke uitvinding. Zo ziet
iedereen alle kanten van de tocht, ongeacht waar je in de cabine staat of zit.
Boven heb je een prachtig vergezicht op Kaapstad, op de kust, op Robbeneiland
en heel de omgeving. Je ziet de twaalf apostelen, twaalf heuvels. Je kijkt
zelfs uit op Kaap de Goede Hoop. Het is leuk wandelen daarboven. Een fris
windje zorgt voor de nodige verkoeling. Na een uurtje wandelen daarboven, keren
we terug naar de kabelbaan.
Beneden wachten Danny en Lydia ons op. Ze brengen ons naar
Signal Hill, een heuvel enkele kilometer verder, waar we gaan picknicken. Het
is hier rustig onder de bomen. Een beetje verder is een plek waar men
duosprongen kan doen met een parapente. De ene na de andere parachutist loopt
de berg af. Een beetje verder hebben we een prachtig uitzicht op het
voetbalstadion. Het is speciaal gebouwd voor het WK in 2010. Het ziet er een
mooi stadion uit, maar het wordt nu veel te weinig gebruikt. Op 12 en 13
december gaan de Springbocks, het nationale rugbyteam, daar een tornooi spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten