De dag begint enigszins onverwacht. De elektriciteit valt
uit. Zou het een stroompanne zijn? Blijkbaar gebeurt het hier vrij frequent dat
er geen stroom meer is. Zuid-Afrika kampt met een stroomgebrek. Tijdens een
ontmoeting tussen president Zuma en de Chinese president deze week, is een
akkoord bezegeld om de Chinezen een kerncentrale te laten bouwen in Zuid-Afrika
om het stroomtekort op te vangen. Nogal merkwaardig vind ik. In een land waar
zoveel zon en wind beschikbaar is, zou men toch beter in deze vernieuwbare
energie investeren in plaats van in kernenergie. Maar soit. Het is geen
stroompanne. De motor van de wasmachine zorgt blijkbaar voor een kortsluiting.
We halen de machine open, maar zien niets abnormaal. Onze gastheren beslissen
om een nieuw toestel te kopen. Het huidige is 10 jaar oud en dus rijp voor
vervanging. We passen onze planning aan en trekken naar de winkel. De koop
wordt gesloten en na wat aandringen, kan het toestel geleverd worden vooraleer
we maandag voor een week naar de natuur- en dierenparken vertrekken. Het
geplande bezoek aan Stellenbosch zal voor een andere keer zijn. We passeren wel
nog even langs Root 44. Het is een soort open
lucht markt met allerlei standjes
van artisanale producten, lekker eten en drinken, muziek en speelgelegenheid
voor de kinderen. Het ademt de sfeer uit van Amerikaanse country bijeenkomsten.
Het zijn vooral blanken die er gek van zijn. De zwarte bevolking zit met dit
weer massaal aan het strand. Het is 31 graden en volop zon. Om 6 uur trek ik
mijn sportschoenen aan voor mijn tweede loop in Zuid-Afrika. Met nieuwe
sportschoenen, want ik ben domweg met eigen sportschoenen vergeten. In de
shopping centers hier ontdekte ik een nieuw type sportschoenen, eentje met een
scherp zoolprofiel. Speciaal om in modder en sneeuw mee te lopen, vertelt de
verkoper. Dit heb ik bij ons nog niet gezien. Het zou nochtans erg geschikt
zijn voor scheidsrechters. Ik maak van de nood een deugd en koop sportschoenen
die ik ook bij ons kan gebruiken op het voetbalveld. Het is nog warm en er
staat quasi geen wind. Ik loop langs het strand, richting Gordon's bay. Het
wordt laveren tussen de vele strandbezoekers die stilaan beginnen op te kramen.
Heelder Afrikaanse families, met pak en zak, met frigoboxen en radio's. Op het
strand is er van segregaties geen sprake meer. Gelukkig. Want op het vlak van
wonen, leven blanken en zwarten toch nog voor een groot deel gescheiden. Er
zullen nog wel een paar generaties overgaan vooraleer dit verandert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten