Vandaag is het een feestdag in Zuid-Afrika. Men viert hier
Verzoeningsdag (Reconsiliationsday). Dit gaat terug naar de Boerenoorlog, de
oorlog tussen de Boeren (de landeigenaars, landbouwers vooral van Nederlandse
komaf) en de Britten die de macht over de goud- en diamantmijnen in handen
wilden krijgen. Op 16 december viert men de dag dat er vrede werd gesloten
tussen beide partijen. Iedereen heeft verlof vandaag. Dat is te merken op de
weg en aan het strand. Het is er reuzedruk. 's Ochtens trekken we naar Strand,
want we hebben gehoord dat er een beachrugby tornooi doorgaat op het strand van
Strand. Het is een beetje zoals bij ons beachvolley tornooien. Een ploeg telt 8
leden, waarvan er telkens 4 tegelijk op het terrein mogen staan. Geen stevige
tackles of gevechten, alles draait hier om snelheid en beweeglijkheid want als
je getikt wordt, dan verlies je de bal. Rugby is erg belangrijk in Zuid-Afrika,
populairder dan voetbal (soccer). We waren al eens op bezoek gegaan naar het
rugby-museum waar ik een truitje van het lokale rugbyteam heb gekocht. Vroeger
was rugby de sport van de blanken, maar nu wordt die zowel door blank als zwart
beoefend. Op het wereldkampioenschap rugby in Londen dit jaar, zijn de Springboks
'maar' vierde geëindigd. Dat was een grote ontgoocheling, want enkele jaren
geleden waren ze nog wereldkampioen. Maar op het strand is er van ontgoocheling
niets te merken. De hoofdzakelijk jonge spelers zijn erg enthousiast. Het
publiek leeft voor 100% mee. Het is een sfeervol gebeuren.
Kort na de middag rijden we verder naar Stellenbosch, het
centrum van de wijnstreek. Hier is ook een beroemde universiteit gevestigd,
maar het is nu verlof en alle studenten zijn naar huis. Het is erg rustig in de
stad, die een van de oudste steden is van Zuid-Afrika. We bezoeken het Village
museum. Dit omvat vier oude woningen die in goede staat bewaard zijn gebleven.
Het oudste dateert uit 1720, het jongste van 1870. We krijgen een goed beeld
van hoe het betere volk van toen leefde. We passeren het Stadhuis. Voor het
stadhuis is een spreuk van Mandela in de grond verwerkt. Ernaast staat een
stenen blok die het land weerspiegelt. Voor de steen staat een sculptuur in
ijzer uitgezaagd. Het is niet duidelijk wat dit betekent, tot ik een foto trek.
Plots zie ik het portret van Mandela verschijnen. Indrukwekkend: de camera ziet
iets wat het blote oog niet ziet.
We zakken verder af naar Ome Sammie se
winkel. Het is een winkel waar allerlei prullaria te koop zijn, echt iets voor nostalgische
toeristen. Op de terugweg passeren we langs wat men een kerstmarkt noemt op het
terrein van het wijnhuis Blaauwklippen. Wie hier op zoek is naar kerstbollen en
bomen is er aan voor de moeite. Het is een markt als een ander met wijn,
kleren, artisanaat en veel divers eten. Je kan hier kiezen uit de gehele
wereldkeuken. Wij kiezen dit keer voor een Mexicaanse schotel met guacamole.
Een leuke afsluiter van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten