Na een dagje verkennen van de omgeving, met onder andere een
strandwandeling, starten we met onze verkenningstocht. Die willen we beginnen
met een bezoek aan Robbeneiland, de plek waar Nelson Mandela jarenlang gevangen
zat. De plek staat symbool voor wat apartheid in dit land heeft aangericht. We
rijden naar de Waterfront in Kaapstad. Daar nemen we de boot naar Robbeneiland.
De tickets hebben we online gekocht, zodat we niet moeten aanschuiven. Zowat 200
mensen schuiven aan voor een boottrip van ongeveer een half uur. Na een twintigtal
minuten ontstaat er commotie. Iemand heeft walvissen gespot. Iedereen grijpt
naar zijn fototoestel. De grote vinvis gooit zijn staart in de lucht. Een
andere komt met zijn rug boven water en spuit water in de lucht. Een onverwacht
spektakel. Als we aankomen zit de kaaimuur vol met aalscholvers. We stappen uit
en worden aangemaand om in de bus te stappen. De gids stapt als laatste in.
Het
blijkt iemand te zijn die zijn sporen heeft verdiend in de strijd tegen
apartheid. Hij was geen gevangene op Robbeneiland, maar was moeten vluchten
omwille van zijn engagement als theatermaker. Hij is verantwoordelijk geweest
voor de fondsenwerving van het PAC (Pan African Congres). Hij pakt zijn gidsrol
zeer goed op en informeert naar ieders nationaliteit op de bus. Van elk land weet
hij aan te geven welke rol het heeft gespeeld in de geschiedenis van
Zuid-Afrika of in de strijd voor vrijheid. De laatste jaren bestaat zijn
belangrijkste rol bestond erin om prominente buitenlanders rond te leiden op
het eiland. JL Dehaene, Helmut Kohl, Barak Obama… Hij heeft ze allemaal het
eiland getoond. Met zo’n gids zit je dus gebeiteld. Hij heeft ook Mandela
persoonlijk gekend. Maar ook andere leiders van het verzet behoorden tot zijn
kennissenkring, waaronder Robert Sobukwe. Sobukwe was de leider van het PAC die
in de jaren '60 de eerste opstanden tegen apartheid organiseerde. Tijdens de
apartheid mochten zwarten niet reizen in hun eigen land zonder een visum. Als
je toch je stad verliet, riskeerde je 3 tot 6 maanden gevangenis. De
discriminatie voor zwarten was enorm. Zwarten mochten alleen in de townships
leven, ze mochten niet met blanken trouwen, kregen geen onderwijs enz... Onze
gids somt uitgebreid de vele landen op die door een boycot hebben bijgedragen
tot de isolatie van het apartheidsregime met de finale val tot gevolg.
Na een rondrit over het eiland, komen we aan de gevangenis
waar Nelson Mandela 17 jaar gevangen heeft gezeten. Daar worden we opgewacht
door een ex-gevangene. De man was 19 toen hij veroordeeld werd tot een straf
van 25 jaar. Maar na 6 jaar is hij in 1991 vrij gekomen, dankzij het akkoord
dat Mandela had gesloten waarbij alle gevangenen onvoorwaardelijk moesten
vrijgelaten worden. Hij vertelt over de mensonterende omstandigheden waarin
alle gevangenen moesten leven. Vooral de leiders kregen het hard te verduren.
Zij werden in individuele cellen opgesloten. We wandelen door de cellen en
passeren de cel waar Mandela jarenlang opgesloten heeft gezeten.
We hebben nog even de tijd om nog een souvenir te kopen.
een t-shirt met daarop het nummer 4664/64, het gevangenennummer van Mandela. Maar
de boot wacht ons al op om terug te keren naar het vasteland. De drie uur op
het eiland zijn voorbij gevlogen. Onderweg zien we nog zeehondjes en zelfs een
dolfijn.
Terug aan de Waterfront gaan we deze mooie plek verder
verkennen. De oude dokken zijn de laatste jaren omgetoverd tot een hippe plek
met cafés, winkels en restaurants. Maar tussen dit alles zit nog een
scheepsherstellingsbedrijf geprangd. Ik probeer hun activiteiten te filmen,
maar ik weet niet wat het resultaat zal zijn. We wandelen verder en komen aan
het Museum van de Springboks, het rugby team van Zuid-Afrika. We gaan naar binnen.
Ik koop een mooie poloshirt van hun team en een rugbybal voor de kleinzoon. We
zien ook een flyer over het zeven landen tornooi dat op 12 en 13 december wordt
gespeeld. Hopelijk kunnen we daar een ticket voor bemachtigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten